Ultraviolette kiemdodende lampen zijn eigenlijk lagedrukkwiklampen. De lagedrukkwiklamp wordt geactiveerd door de lagere kwikdampdruk (<10-2Pa) om ultraviolet licht uit te stralen. Bij 25 °C zijn er twee hoofdspectraallijnen: de ene heeft een golflengte van 253,7 nm; de andere heeft een golflengte van 184,9 nm, wat beide ultraviolette stralen zijn die onzichtbaar zijn voor het blote oog.

Momenteel kunnen alleen kunstmatige lichtbronnen van kwik (legering) voldoende UVC-intensiteit produceren voor technische desinfectie. De ultraviolette kiemdodende lampbuis is gemaakt van kwartsglas. De kwiklamp is verdeeld in drie typen volgens het verschil in kwikdampdruk in de lamp na verlichting en het verschil in ultraviolette uitgangsintensiteit: lagedruk kwiklamp met lage intensiteit, middendruk kwiklamp met hoge intensiteit en lage druk hoge intensiteit kwiklampen. Het bacteriedodende effect wordt bepaald door de bestralingsdosis die micro-organismen ontvangen, en tegelijkertijd wordt het ook beïnvloed door de uitgangsenergie van ultraviolette stralen, die verband houdt met het type lamp, de lichtintensiteit en de gebruikstijd. Naarmate de lamp ouder wordt, verliest hij 30%-50% van zijn intensiteit. . De ultraviolette bestralingsdosis verwijst naar de hoeveelheid ultraviolette stralen van een specifieke golflengte die nodig is om een ​​bepaalde mate van bacteriële inactivatie te bereiken: bestralingsdosis (J/m2) = bestralingstijd (s) × UVC-intensiteit (W/m2) Hoe groter de bestralingsdosis , hoe beter de desinfectie-efficiëntie. Vanwege de groottevereisten van de apparatuur is de algemene bestralingstijd slechts enkele seconden. Daarom is de UVC-uitvoerintensiteit van de lamp de belangrijkste parameter geworden om de prestaties van de desinfectieapparatuur voor ultraviolet licht te meten. Bij de desinfectie van stedelijk rioolwater ligt de gemiddelde stralingsdosis over het algemeen boven de 300 J/m2. Onder deze waarde kan het fenomeen van fotoresurrectie optreden, dat wil zeggen dat de bacteriën niet volledig kunnen worden gedood, en wanneer ze uit het kanaal stromen en zichtbaar licht ontvangen, worden ze weer nieuw leven ingeblazen, waardoor het sterilisatie-effect wordt verminderd. Hoe hoger de vereiste voor sterilisatie-efficiëntie, hoe groter de vereiste bestralingsdosis. De belangrijkste factor die de blootstelling van micro-organismen aan voldoende bestraling met ultraviolet licht beïnvloedt, is de transmissie (bij 254 nm). Wanneer de intensiteit van de UVC-uitvoer en de bestralingstijd constant zijn, zal de verandering van de lichtdoorlatendheid ervoor zorgen dat de werkelijke dosis micro-organismen verandert.

De meeste UV-installaties gebruiken traditionele lagedruk UV-lamptechnologie, en sommige grote waterplanten gebruiken lagedruk UV-lampsystemen met hoge intensiteit en middendruk UV-lampsystemen met hoge intensiteit, waardoor het aantal lampen met meer dan 90% kan worden verminderd door het genereren van hoge intensiteit wordt het vloeroppervlak verkleind, worden installatie- en onderhoudskosten bespaard en is de ultraviolette desinfectiemethode ook van toepassing op het effluent met een slechte waterkwaliteit.